نقش والدین در مسؤولیت پذیر کردن فرزندان تا چه حد است ؟

اگر فرزندان ببینند والدین آن ها به وظایفی عمل می کنند که انجام آن ها دشوار یا

ناخوشایند است، مسؤولیت پذیری را می آموزند.

الگوها به ویژه پدر و مادر در مسؤولیت پذیر کردن فرزندان نقش جدی دارند و همین نقش، بخش عمده ای از آموزش مسؤولیت به فرزندان را تأمین می سازد؛ بدین جهت، والدین باید به مسؤولیت پدر و مادری خود به خوبی عمل کنند و از زیر بار مسؤولیتها شانه خالی نکنند.

اگر فرزندان ببینند والدین آن ها به وظایفی عمل می کنند که انجام آن ها دشوار یا ناخوشایند است، مسؤولیت پذیری را می آموزند.

یکی از جلوه های نقش الگویی والدین، احساس مسؤولیت در برابر یک دیگر است. هماهنگی پدر و مادر و موافقت آن ها با هم درباره انتظارات و انجام مسؤولیت ها از سوی فرزندان، اهمیت بسیاری دارد؛ پس پیش از اعلام مسؤولیت ها به فر زندان، با هم به توافق برسید.

بی ثباتی والدین در برخورد با فرزندان، به نقش الگویی آنان در مسؤولیت پذیری لطمه جدی می زند. بی ثباتی بدین معنا است که نا خودآگاه دستور العمل ها و خواسته های خود را از فرزندان تغییر دهند و در این خواسته ها جدی نباشند؛ البته بی ثباتی نباید با انعطاف پذیری اشتباه شود. انعطاف پذیری یعنی که برای ایجاد مسؤولیت پذیری در فرزند، راه های گوناگونی را بیازمایند و بر یک روش اصرار نورزند. برای این که فرزندان، انجام مسؤولیت ها از جمله خرید را به وسیله والدین از نزدیک ببینند، گاهی همراه بردن آنان برای خرید مطلوب است.